EE TAUW!
Velen herinneren zich hopelijk nog de DVD “EE TAUW”, een indrukwekkende weergave van een bijzonder bekeringsverhaal.
Niet van één persoon, maar van een heel dorp! En daarna naburige dorpen.
Dat gebeurde in 1986 in de Mouk stam.
Sindsdien is daar een bloeiende gemeente ontstaan die intussen ook eigen zendelingen naar een andere taalgroep hebben uitgezonden.
Ee taow, betekent: het is waar, het is goed !
Rick, de zoon van de eerste zendeling, is nu met zijn gezin, samen met de Mouk zendelingen, aan het werk in de Lusi stam.
Mark, de zendeling die aan de wieg heeft gestaan van de geboorte van die eerste gemeente, werkt vanuit Amerika, samen met zijn vrouw, nog steeds aan Bijbelmateriaal in de Mouk taal. De afgelopen weken waren ze hier.
Na vele jaren weer even terug bij “hun” stam. Wat een weerzien! Vanmorgen sprak hij hierover in onze "kerkdienst" op ons centrum.
Wat een vreugde om te mogen zien dat het werk van God onder leiding van de Heilige Geest is doorgegaan! Het kerkgebouw barst uit zijn voegen. De kinderen van toen zijn bijbelleraren en oudsten en diakenen, een vroeger vriendje van Rick, die ooit zei: “Later gaan we samen in de bediening” , is lees- en schrijfleraar geworden en leidt ook weer anderen op tot die taak.
Sommigen getuigden spontaan dat ze graag wilden leren lezen omdat ze dan zelf de Bijbel zouden kunnen lezen, enz. En zo beschouwen ze dit als een kostbaar goed.
Op een keer stelde iemand voor om God te danken. Ze waren met een heel grote groep mensen bij elkaar in het open veld, en bijna allen gingen op de knieen, iets dat, zoals onze zendeling vertelde, hij hen niet geleerd had. Zij lezen de Bijbel en volgen het Woord! Ze dankten dat God zendelingen naar hun stam gebracht had, en dat ze een veilige vliegreis hadden gehad, enz. Gewone menselijke dingen, maar zo puur en oprecht.
Ze kampen momenteel met veel Tuberculose ziektegevallen, medicijnen zijn duur en ook bijna niet te krijgen. Een dag voordat Mark en zijn vrouw weer afscheid namen, waren er drie mensen gestorven.
Eén van hen was een nog jonge vrouw, moeder van een gezin, en vroeger vriendinnetje van Marks dochter.
Ondanks het grote verdriet en het gemis dat er zal zijn, waren er dankliederen, speciaal gecomponeerd voor deze gelegenheid! De hoop en vaste overtuiging dat ze deze overledenen weer terug zullen zien, als Jezus komt, gaf hen moed en vertrouwen.
Wat een getuigenis!
Vanmorgen in onze samenkomst vertelde Mark al deze dingen en nog veel meer enliet foto’s zien. Heel indrukwekkend.
De man op onze basis die verantwoordelijk is voor de ontwikkelingen op het gebied van talen leren door de nieuwe zendelingen, was van de week op bezoek in Mengen. Waar ik ook ben geweest, zie dagboek 83 "Terug uit de Mengenstam".
Hij ging een jong stel dat daar nu alweer een poosje is, checken op hun ontwikkelingen. Ze deden het goed! Ook zij hadden weer mooie verhalen.
Annika, de vrouw van het stel, wordt bij de taalstudie geholpen door twee vrouwen die getrouwd zijn met mannen die intussen Bijbelleraar geworden zijn. Ook bij deze vrouwen zie je geestelijke groei. Eén van hen stelde laatst spontaan voor om eerst te bidden voordat ze zouden beginnen, om hulp en zegen te vragen aan God voor hun bezigzijn met de taalstudie. Heel bijzonder!
Ook vertelde één van hen dat ze nu meer met de Bijbel bezig kon zijn, omdat ze tijd over had. Iets wat absoluut niet de gewoonte is in dit land, is dat haar man spontaan ging helpen met huishoudelijke dingen, zoals o.a. water halen, of andere lichamelijk zware dingen. Ze zei dat ze eigenlijk helemaal niet zo veel van haar man hield, mensen worden daar gewoonlijk vaak uitgehuwelijkt, maar nu is ze ook van haar man gaan houden. Dus het is duidelijk dat de werking van Gods Geest in gehoorzame volgelingen ook hun huwelijk ten goede komt!
Deze dingen wilden we jullie niet onthouden. Nogmaal is weer al te duidelijk dat het goed is om naar Gods roepstem te luisteren en te gehoorzamen. Als Hij je persoonlijk roept, ga dan!
Hij roept niet iedereen naar een land verweg, soms moet je in je eigen omgeving een bijzondere opdracht vervullen. En voor iedereen geldt: Wees een leesbare brief van Christus!
Wat onze bediening hier betreft.
Sinco heeft nog steeds plezier in het begeleiden van zijn 6 leerlingen. Zij doen ook zelf bijzonder goed hun best.
Nu is het twee weken “herfstvakantie”. Het is goed voor hen, inclusief Sinco, om even een poosje ontspanning te hebben. Even niet aan school denken!
Voor mij ligt het wat anders, mijn baantje is niet zo inspannend, maar leuk zolang het zinvol is.
Het feit dat we momenteel niet weten hoe het volgend jaar zal gaan, houdt ons wel bezig , ook al zijn we overtuigd dat God ons op (Zijn) tijd zal duidelijk maken wat de volgende stap is.
Aan de hand van de foto’s zien jullie wat er deze week zoal gedaan is.
Rosa, de logee van Annette had wat hulp nodig bij het naaien op de naaimachine.
Verder is er nog een jong hondje als loge. Dit hondje is gekocht door een zendelingen echtpaar in één van de andere stammen, en is op doorreis. In afwachting van een vlucht naar hun dorp, passen we hier met elkaar op deze kleine rakker. Overdag zit hij bij een andere hond in de kennel, en ’s avonds en ’s nachts passen wij op hem. De kinderen zijn natuurlijk stapelgek op de pup.
 .
Eén meisje is een echte dierenliefhebber, die heeft een keer een half uur met het slapende baby hondje tegen zich aan, stil op een stoeltje gezeten (onder rechts).
 .
Verder hebben we deze week een nieuwe Nieuwsbrief geschreven. Als het goed is hebben jullie die inmiddels per email gekregen. Anders kun je hem downloaden van de site van ons thuisfront: www.thuisfrontcommissie.nl of klik op het plaatje:
Ons centrum is momenteel gefocussed op de Mamusi stam die erg heeft geleden door de heivige regens van de afgelopen maanden. Huizen en tuinen zijn weggespoeld. Jan en Annette hebben een hulpactie opgestart om hun dekzeilen voor nieuwe regenvaste onderkomens te geven en daarnaast voedsel. Waarschijnlijk gaat dit met een vrachtwagen en vervolgens een groot aantal dragers lopend gebracht worden door moeilijk begaanbaar terrein.
Op onze wandelingen buiten ons centrum komen we al jaren langs deze overdekte markt in aanbouw. Nu eindelijk lijkt het er op dat de markt wordt afgebouwd. Dat zou de lokale bevolking enorm kunnen helpen als handels/ontmoetingsplaats.
 .
Onder: Roelie heeft weer lekker gezwommen terwijl Sinco aan de kant met de kinderen en volwassenen omgaat, wat foto's maakt en praatjes maakt.
Een man en zijn vrouw op weg om hun gevangen vis te verkopen. Let op de vissen met hun lange snuit. Het lijken wel zwaardvissen. De vrouw droeg alles en liep een paar meter voor de man uit. Een (goede :)) gewoonte ontstaan in onveiliger tijden toen de man zijn handen vrij moest hebben om haar zonodig te verdedigen.
Een tijdje later kwamen we een kennis tegen (mvr Robe) die dit maaltje vis van hen had gekocht inclusief de in NL zeldzame pijlinktvis bovenop.
 .
Met de biologieklas hebben we een potproef ingezet om zowel kieming en ontwikkeling, als gebreksverschijnselen in planten zichtbaar te maken. De zaden legden we op gaas met een stuk katoen in een onderstaande voedingsoplossing om het zaad vochtig te houden. De wortels gaan door het gaas in de voedingsoplossing en de planten ontwikkelen zich bovenop.
 .
Deze meisjes zijn bezig met natuurkunde met de wetten van Newton. Onder gaat over de eerste hoofdwet betreffende inertia en een soort "hellingproef" om de wrijvingscoefficient te bepalen.
 .
Christien - een oudere wokmeri - heeft in onze tuin gewerkt om het zware werk in de ananas en bananen uit Roelie's handen te nemen. Onder rechts drinkt ze een kopje thee mee en helpt Judith met het pellen van Galik noten, Roelie's favoriete nootjes.
 .
Tenslotte nog weer een paar natuurplaatjes. Deze Canna bloeit weer prachtig,
en de bloemen en vruchten van de onderste oliepalm zijn onderwerp van de eerste biologieles na de vakantie.
Hartelijke groeten van Sinco en Roelie.
|
